และพฤติกรรมของระบบทางกายภาพได้ โดยปกติจะใช้กับระบบจุลภาค: โมเลกุล อะตอม และอนุภาคย่อยของอะตอม มีการพิสูจน์แล้วว่าสามารถจับโมเลกุลที่ซับซ้อนซึ่งมีอะตอมเป็นพันๆ ได้[4]แต่การนำไปใช้กับมนุษย์ทำให้เกิดปัญหาทางปรัชญา เช่นเพื่อนของวิกเนอร์ และการประยุกต์ใช้กับจักรวาลโดยรวมยังคงเป็นการคาดเดา การทำนายของ กลศาสตร์ ควอนตัมได้รับการยืนยันจากการทดลองว่ามีความแม่นยำสูงมาก คุณลักษณะพื้นฐานของทฤษฎีคือโดยปกติแล้วจะไม่สามารถทำนายได้อย่างแน่นอนว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ให้เพียงความน่าจะเป็นเท่านั้น ในทางคณิตศาสตร์ ความน่าจะเป็นพบได้จากการยกกำลังสองของค่าสัมบูรณ์ของจำนวนเชิงซ้อนซึ่งเรียกว่าแอมพลิจูดของความน่าจะเป็น สิ่งนี้เรียกว่ากฎการเกิด ซึ่งตั้งชื่อตาม นักฟิสิกส์Max Born ตัวอย่างเช่น อนุภาคควอนตัมเช่นอิเล็กตรอนสามารถอธิบายได้ด้วยฟังก์ชันคลื่นซึ่งเชื่อมโยงกับแต่ละจุดในอวกาศด้วยแอมพลิจูดของความน่าจะเป็น การใช้กฎการเกิดกับแอมพลิจูดเหล่านี้จะทำให้ได้ฟังก์ชันความหนาแน่นของความน่าจะเป็นสำหรับตำแหน่งที่จะพบอิเล็กตรอนเมื่อทำการทดลองเพื่อวัดค่านั้น นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ทฤษฎีสามารถทำได้ ไม่สามารถบอกได้อย่างแน่ชัดว่าจะพบอิเล็กตรอนที่ไหน สมการชโรดิงเงอ ร์ เกี่ยวข้องกับการรวบรวมแอมพลิจูดของความน่าจะเป็นที่เกี่ยวข้องกับช่วงเวลาหนึ่งกับการรวบรวมแอมพลิจูดของความน่าจะเป็นที่เกี่ยวข้องกับอีกช่วงเวลาหนึ่ง