แม้ว่าผู้ปกครองอาจเข้าใจได้ยาก แต่เด็กที่รับเลี้ยงบุตรบุญธรรมส่วนใหญ่จะรู้สึกเศร้าโศกและสูญเสียเกี่ยวกับการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม พวกเขาอาจประสบกับการสูญเสียพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด เช่นเดียวกับพี่น้อง ปู่ย่าตายาย และครอบครัวขยาย เด็กโตที่รับเลี้ยง บุตรบุญธรรม ในภายหลังอาจเสียใจกับการสูญเสียครอบครัวอุปถัมภ์ เพื่อน และโรงเรียนหรือละแวกใกล้เคียงที่คุ้นเคยความรู้สึกเศร้าโศกและการสูญเสีย ตลอดจนอารมณ์อื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการเศร้าโศก เช่น ความโกรธ การปฏิเสธ ความวิตกกังวล และความกลัว อาจเพิ่มขึ้นเมื่อเด็กรู้สึกเหมือนคนอื่นๆ ไม่สามารถเข้าใจหรือรับรู้ได้ว่าพวกเขากำลังโศกเศร้า ปัญหาเหล่านี้อาจเกิดขึ้นเป็นระยะๆ หรือเป็นเหตุการณ์สำคัญทางอารมณ์ในภายหลังในชีวิตของผู้รับเลี้ยงบุตรบุญธรรม เช่น การเกิดของเด็กหรือการตายของพ่อแม่ความรู้สึกเศร้าโศกและการสูญเสียอาจนำไปสู่ความกลัวการถูกทอดทิ้งและการปฏิเสธ ปัญหาเกี่ยวกับการยึดมั่นและการปล่อยวาง ปัญหาพฤติกรรมและความกลัวการสูญเสียในอนาคต ซึ่งอาจส่งผลต่อการพัฒนามิตรภาพและความสัมพันธ์ ความเศร้าโศกอาจซับซ้อนด้วยความรู้สึกผิดเมื่อผู้รับบุญธรรมรู้สึกว่าตนไม่ซื่อสัตย์ต่อบิดามารดาโดยทำให้ครอบครัวผู้ให้กำเนิดเสียใจทุกคนจัดการกับความเศร้าโศกและการสูญเสียด้วยวิธีของตนเองและตามจังหวะของตนเอง และเด็กบางคนอาจต้องการการสนับสนุนเป็นพิเศษเมื่อพวกเขาจัดการกับอารมณ์ที่ยากลำบากเหล่านี้ได้