งานวิจัยบางชิ้นมองว่าการรับประทานอาหารเป็นกลยุทธ์การแทรกแซง โดยที่ผู้เข้าร่วมการศึกษาประเมินพฤติกรรมการบริโภคอาหารด้วยตนเอง แบบสอบถามประเภทนี้มีความลำเอียง ซึ่งสามารถช่วยอธิบายผลลัพธ์ที่หลากหลายจากการศึกษาระยะยาวเกี่ยวกับอาหารและอาการ ซึมเศร้า ข้อจำกัดอีกประการหนึ่งของการศึกษาระยะยาวเกี่ยวกับอาหารและภาวะซึมเศร้าคืออาจมีข้อบกพร่องของกลุ่มควบคุมที่ใช้งานอยู่ที่เหมาะสมเพื่อเปรียบเทียบ ตัวอย่างเช่น โดยทั่วไปแล้วการขอให้ผู้ทดลองรับประทานอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพมากขึ้นเพื่อเปรียบเทียบนั้นผิดจรรยาบรรณ โดยไม่คำนึงว่า การขาดกลุ่มควบคุมที่ใช้งานอยู่หมายความว่าการศึกษาดังกล่าวไม่มีผลตรงกันข้ามที่จะเปรียบเทียบ และสามารถเปรียบเทียบได้เฉพาะกับกลุ่มที่ยังคงรับประทานอาหารตามปกติตามปกติเท่านั้น