ระดับการแยกตัวของแฝดในครรภ์ขึ้นอยู่กับว่าจะแยกออกเป็นไซโกตสองตัวหรือไม่และเมื่อใด ฝาแฝด Dizygotic มีสองไซโกตเสมอ แฝด monozygotic แบ่งออกเป็นสอง zygotes ในช่วงเริ่มต้นของการตั้งครรภ์ ระยะเวลาของการแยกนี้จะกำหนด chorionicity (จำนวนของรก) และ amniocity (จำนวนของถุง) ของการตั้งครรภ์ แฝด Dichorionic ไม่เคยแบ่ง (เช่น: เป็น dizygotic) หรือแบ่งภายใน 4 วันแรก ฝาแฝด โมโนแอมเนียจะแบ่งตัวหลังจากสัปดาห์แรก ในกรณีที่หายากมาก แฝดกลายเป็นแฝดติดกัน แฝด monozygotic ที่ไม่ติดกันก่อตัวขึ้นในวันที่ 14 ของการพัฒนาของตัวอ่อน แต่เมื่อแฝดเกิดขึ้นหลังจาก 14 วัน แฝดน่าจะติดกัน นอกจากนี้ อาจมีสภาพแวดล้อมร่วมกันหลายระดับของฝาแฝดในครรภ์ ซึ่งอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนในการตั้งครรภ์ได้ มีความเข้าใจผิดกันโดยทั่วไปว่ารก 2 ข้างหมายถึงแฝด dizygotic โดยอัตโนมัติ แต่ถ้าแฝด monozygotic แยกจากกันเร็วพอ การเรียงตัวของถุงและรกในมดลูกนั้นแยกไม่ออกจากแฝด dizygotic จากการศึกษาในปี 2549 พบว่าปัจจัยการเจริญเติบโตคล้ายอินซูลินในผลิตภัณฑ์นมอาจเพิ่มโอกาสของการเกิดแฝด dizygotic โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การศึกษาพบว่า มารดาที่ เป็นมังสวิรัติ (ซึ่งไม่รวมนมจากอาหารของพวกเขา) มีแนวโน้มหนึ่งในห้าที่จะมีลูกแฝดเป็นมารดาที่เป็นมังสวิรัติหรือกินทุกอย่าง และสรุปได้ว่า "กลุ่มพันธุกรรมนิยมบริโภคอาหารที่มี IGF สูงและอาหารที่มีผลิตภัณฑ์จากนม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่มีการเจริญเติบโต การให้ ฮอร์โมนแก่วัวดูเหมือนจะช่วยเพิ่มโอกาสในการตั้งครรภ์หลายครั้งเนื่องจากการกระตุ้นรังไข่"