ชมรมอุ่นไอรักเชียงใหม่ " สานฝันเด็กชาวไทยภูเขา 2557 "
กลุ่มอุ่นไอรักเชียงใหม่ เป็นการรวมตัวกันในหมู่เพื่อนฝูง ที่มีความประสงค์ที่จะตอบแทนให้กับสังคมผู้ด้อยโอกาส โดยเน้นไปที่ชาวไทยภูเขาที่อยู่ห่างไกล ด้อยโอกาสและปัจจัยหลายๆอย่าง และเน้นเป็นที่สุดเลยว่าต้องห่างไกลจริงๆ เพราะกลุ่มต้องการที่จะมอบสิ่งของและความช่วยเหลือกับกลุ่มคนหรือชาวบ้านที่มีความต้องการจริงๆ และเข้าถึงได้ยาก
ดังนั้นไปแต่ละปีที่เรามีกิจกรรมอย่างนี้ เส้นทางก็จะค่อนข้างยากลำบาก พูดง่ายๆว่าโหดพอสมควร และต้องใช้รถขับเคลื่อนสี่ล้อไปเท่านั้น ซึ่งปีนี้เป็นปีที่ 7แล้วที่กลุ่มอุ่นไอรักเชียงใหม่ จัดกิจกรรมเช่นนี้ขึ้น
ในปีนี้กลุ่มเราเลือกที่จะมาที่อำเภออมก๋อย โดยเป้าหมายอยู่ที่โรงเรียนบ้านแม่สะเต ซึ่งอยู่ในเขต อบต.นาเกียน อำเภออมก๋อย และในทริปนี้คณะของเราที่รถยนต์ขับเคลื่อน4ล้อ อยู่ 12 คัน รถมอเตอร์ไซค์วิบาก 3 คัน และรถ ATV อีก 1 คัน...ลุยโลด
เรานัดหมายเจอกันที่จุดสตาร์ท ปั้ม ปตท.ก่อนถึงอำเภอหางดง ล้อหมุนพร้อมกัน 6.30 น. จุดพักแรกก็คือปั้ม ปตท.ฮอด จุดที่สอง...สวนสนก่อนถึงทางแยกเข้าอมก๋อยเพื่อถ่ายรูปร่วมกันนิดหน่อย จากนั้นก็มุ่งเข้าสู่อำเภออมก๋อย และเติมพลังกันที่ตัวอำเภออมก๋อย ซึ่งเป็นมื้อเที่ยงที่เร็วกว่ากำหนด แต่เพื่อความพร้อมและเตรียมตัวที่ดี เพราะหนทางข้างหน้า...มันโหด อาจเกิดปัญหาขึ้นได้ และต้องพร้อมที่จะเผชิญกับมัน เพื่อไปให้ถึงจุดหมายของพวกเราให้จงได้
จากสี่แยก"หอมด่วน" กลางอำเภออมก๋อย ไปถึงโรงเรียนบ้านแม่สะเต เป็นระยะทางทั้งสิ้น 67 กิโลเมตร ทางช่วงแรกระยะทางประมาณ 7-8 กิโลเป็นทางลาดยางแต่ทางก็เสียหายมาก คล้ายหลุมบนดวงจันทร์ แค่ช่วงแรกก็ต้อนรับกลุ่มเราแบบฝากไว้ให้คิดถึงแล้ว.
เมื่อสิ้นสุดทางลาดยางแบบผิวพระจันทร์แล้วก็เจอทางลูกรังดินแดงล้วนๆ ลักษณะเส้นทางเริ่มไต่ขึ้นที่สูงและดิ่งลงเขาสลับกันอย่างต่อเนื่อง ซึ่งต้องอาศัยการขับขี่ที่มีความระมัดระวังสูงและรถก็ต้องมีศักยภาพที่ดีพอสมควร การตรวจเช็ครถก่อนการเดินทางก็เป็นเรื่องที่สำคัญมากอีกเรื่องหนึ่ง
เมื่อมาถึงบ้านแม่นาเกียน กลุ่มพวกเราก็หยุดพักกันนิดหน่อย ซึ่งมีรถบิ๊กฟุตหนึ่งคันที่ขนของมา มีปัญหาเรื่องของความร้อน แต่ก็ผ่านการแก้ไขไปด้วยดี แล้วพวกเราก็พร้อมออกเดินทางกันต่อไป
จากบ้านนาเกียนเรามุ่งสู่บ้านแม่โขง เส้นทางเริ่มยากลำบากขึ้นอีกนิดหน่อย ทางส่วนใหญ่เป็นลูกรังสลับมีหินลอยอยู่มากพอสมควร ต้องอาศัยการอ่านไลน์ เส้นทางที่แม่นยำ บางช่วงก็เป็นทางคอนกรีตแต่ทำไว้เฉพาะแนวล้อเท่านั้น และในหน้าฝนก็ถูกน้ำเซาะจนทำให้เกิดร่องลึก ซึ่งต้องระมัดระวัง ไม่ควรขับเร็ว เพราะหากตกลงไปในร่องลึก ยางรถและกระทะล้ออาจเกิดความเสียหายได้
แล้วก็มาถึงช่วงที่โหดที่สุด คือช่วงจากบ้านแม่โขงขึ้นไปบ้านแม่สะเต ซึ่งมีระยะทางประมาณ 10 กิโลเมตร เส้นทางจะแคบลง และมีความสูงชันมาก และมีทางโค้งพับหักศอกที่ยากมากๆอยู่ประมาณ 3-4 ช่วงด้วยกัน บางครั้งต้องอาศัยให้คนลงจากรถเพื่อช่วยในการบอกทางให้กับคนขับ เพราะถ้าพลาดอาจตกเขาได้ ซึ่งอันตรายมาก การขับในช่วงนี้ต้องใช้เกียร์ 4W LOW เท่านั้น หลายช่วงต้องใช้ถึง LOW เกียร์1. ให้กำลังของรถค่อยๆขับเคลื่อนไป ไม่ควรใช้เบรคมากเกินไป ใช้กำลังของรถทำงานให้เต็มที่ดีที่สุด
ในที่สุด...กลุ่มอุ่นไอรักเชียงใหม่ ก็มาถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัย แม้จะมีเหตุการณ์หลงกันบ้าง ต้องซ่อมรถกันบ้าง แต่พวกเราก็มาถึง...จนได้ โรงเรียนบ้านแม่สะเต
คณะของเราออกเดินทางจากอำเภออมก๋อย เวลา 11.00 น. และมาถึงโรงเรียนบ้านแม่สะเต เวลาเกือบ 5 โมงเย็น พักบ้าง...หลงบ้าง ที่ๆเขาพูดกัน 60 กิโล แต่ใช้เวลา 5 ชั่วโมง...จริงแต้ๆครับ
หัวหน้าทีมของกลุ่มอุ่นไอรักเชียงใหม่ นำทีมโดย พ.อ.อภิลักษณ์ จุมปา เป็นหัวเรือใหญ่ในการรวบรวมเพื่อนๆ และช่วยกันหาสิ่งของและปัจจัยต่างๆมาแจกให้กับเด็กๆและชาวบ้านที่บ้านแม่สะเต โดยมี ผ.อ.พงษ์วิศรุต ปันมูล ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านแม่สะเตให้การต้อนรับชาวคณะของเราเป็นอย่างดี ทั้งในด้านอาหารการกิน และที่พักที่นอน
รวมถึงคณะคุณครูและเหล่านักเรียนที่มีการแสดงต้อนรับคณะของกลุ่มอุ่นไอรักอย่างอบอุ่นและตั้งใจเป็นอย่างมาก
เท่าที่ได้สัมผัส ต้องขอชื่นชมคณะคุณครูทุกท่านที่มีความตั้งใจ และทำงานเพื่อเด็กๆอย่างจริงจัง ดูได้จากการมีระเบียบวินัยของเด็กๆนักเรียน โรงเรียนมีสภาพที่ดีมาก สะอาด มีระเบียบ มีระบบที่ดี และที่สำคัญคือ เหล่าคุณครูซึ่งเป็นกลุ่มคนรุ่นใหม่ เป็นหนุ่มสาวรุ่นใหม่ที่ใส่ใจในหน้าที่การงานของตน และอาศัยเทคโนโลยี่สมัยใหม่ในการเรียนการสอนให้แก่เด็กนักเรียน
แม้จะอยู่ไกลแสนไกล ไฟฟ้าก็มาไม่ถึง ต้องอาศัยการผลิตไฟฟ้าจากแผงโซล่าเซลเท่านั้น ซึ่งก็มีความจำกัดอยู่บ้างพอสมควร ยังดีที่พออาศัยสัญญาณ WIFI ติดต่อกันได้กับโลกภายนอกได้บ้าง และเป็นสิ่งนี้ที่ทำให้โลกภายนอกได้รู้จักกับโรงเรียนบ้านแม่สะเตแห่งนี้
โรงรียนบ้านแม่สะเต มีนักเรียนอยู่ประมาณ 130 คน สอนตั้งแต่ชั้นประถมปี่ที่ 1-6 และมีนักเรียนกินนอนอยู่ประมาณ 30 คน นักเรียนกินนอนนั้นหมายถึงนักเรียนที่บ้านอยู่ห่างไกลจากโรงเรียนมาก จำเป็นต้องอาศัยอยู่ที่โรงเรียน ซึ่งก็ต้องเป็นภาระของพวกคุณครูที่ต้องช่วยกันดูแลเด็กๆเหล่านี้ หลังจากการสอนในเวลาปกติแล้ว
โรงเรียนบ้านแม่สะเต เป็นโรงเรียนที่ทำให้กลุ่มอุ่นไอรักของพวกเรามีความสุขเป็นอย่างมาก เพราะเป็นโรงเรียนที่ดีมาก สมกับที่พวกเราอุตส่าห์ฝ่าความยากลำบากเข้ามา สมกับความตั้งใจของพวกเรา ที่ต้องการจะช่วยเหลือกับกลุ่มคนหรือสังคมที่ต้องการความช่วยเหลือจริงๆ และกลุ่มของเราก็ตั้งใจไว้ว่าจะร่วมกันทำกิจกรรมดีๆเพื่อสังคมกันต่อไป.
หมายเหตุ : ในการเดินทางกลับ รถในกลุ่มพวกเราคันหนึ่ง เจอปัญหาระบบเกียร์พัง เข้าเกียร์ไม่ได้ ต้องอาศัยการลากกันลงมา ซึ่งยากลำบากมาก ดีที่ว่าในกลุ่มของพวกเรานั้นมีทั้งนักแข่งและช่างซ่อม จึงทำให้ผ่านเหตุการณ์มาได้ แต่ขอย้ำว่า อย่างยากลำบากนะครับ และกว่าจะลงมาถึงอำเภออมก๋อย ก็เกือบจะห้าทุ่ม หลังจากที่ออกเดินทางจากโรงเรียนประมาณ 11.00 น.
จึงอยากย้ำเตือนสำหรับกลุ่มที่ต้องการจะขึ้นมาช่วยเหลือที่โรงเรียนบ้านแม่สะเตแห่งนี้ ว่า ต้องเตรียมตัวให้พร้อม ทั้งรถทั้งคน และต้องมีความชำนาญสูงในการขับขี่เส้นทางที่สูงชันในลักษณะนี้...ด้วยความเป็นห่วงนะครับ.